بیماری شب کوری، با نامی که دارد به خوبی بیانگر عدم توانایی و بینایی در شب است؛ البته در نام آن کمی اغراق شده است و این بیماری فقط در زمانی رخ میدهد که فرد در تاریکی باشد و یا از یک محیط روشن به محیط تاریک برود.
میزان شب کوری در هر فرد مبتلا متفاوت است، درصورتیکه برخی از آنها بهسادگی برطرف میشوند، دستهای از آنها نیز قابلدرمان نیستند. بهطورمثال، زمانی که فرد در حال رانندگی در یک محیط روشن باشد و سپس به یک خیابان تاریک هدایت شود با عدم بینایی یا کاهش بینایی روبرو میشود.
دلایل و علل ابتلا به شب کوری تنها شامل یک مورد نمیشود؛ بلکه علتهای مختلف وجود دارند که میتواند فرد را به شب کوری مبتلا کنند. اولین مورد کمبود ردوپسین است که در پشت چشم قرار گرفته است و به آن سلولهای استوانهای حساس به نور شبکیه نیز میگویند.
دومین مورد، عدم یا کمبود ویتامین آ است که نقش بسیار مهمی در تبدیل تکانهها عصبی به تصویر دارند؛ از طرفی برخی بیماران که دارای بیماری های خاص مانند لوزالمعده هستند، بهدلیلاینکه در جذب چربی مشکل دارند، در خطر کمبود ویتامین آ قرار دارند. ازاینرو این افراد در معرض مبتلا به شبکوری هستند.
سومین دسته افرادی هستند که دارای نزدیکبینی، دوربینی، آب مروارید و سندرم آشر هستند. بهطورمثال، سالمندان بیش از همه افراد در معرض ابتلا به آب مروارید قرار دارند و بههمینخاطر امکان ابتلا شدن آنها به بیماری شب کوری بیش از نوجوان و جوانان خواهد بود.
نابینایی در شب نشانه وجود یک بیماری در زیرین چشم است و در زمانی که نور محیط بسیار کم باشد باعث اختلال در بینایی فرد می شود.
همانطور که گفته شد این بیماری می تواند مانع از دید موانع موجود در شب یا دیدن ستاره ها شود. همراه با این بیماری ممکن است نشانه های دیگر نیز رخ دهد که عبارت اند از:
زمانی که علت اصلی ابتلا به بیماری نابینایی در شب، کمبود ویتامین A باشد. پزشک توصیه می کند رژیم غذایتان را تغییر دهید و در آن بیشتر از موادی غذایی که حاوی ویتامین آ هستند استفاده کنید. منابع حاوی ویتامین آ عبارت اند از: